Աշխարհահահռչակ պոլսահայ լուսանկարիչ Արա Գյուլերը Հայաստանում է: Հունիսի 4-ին Հայաստանի ազգային պատկերասրահում կբացվի Գյուլերի «Բարև ձեզ» խորագիրը կրող ցուցահանդեսը, որը կշարունակվի շուրջ երեք ամիս:

«Քարե երազներ», հետընտրական զարգացումներ, գրողն ու իր շրջապատը: Այս և այլ թեմաների շուրջ է մեր զրույցը արձակագիր ԼԵՎՈՆ ՋԱՎԱԽՅԱՆԻ հետ:

Այսօր նախագահի հրամանագրերով Հանրապետության տոնի առթիվ պետական պարգևներ և կոչումներ են շնորհվել գիտության, կրթության, մշակույթի, առողջապահության ոլորտների մի խումբ ներկայացուցիչների:

Գեղանկարիչ Վարուժ Կարապետյանը Ռիգայում է 1982-ից: Մեկնել է սովորելու` վերադառնալու մտադրությամբ, բայց հանգամանքների բերումով դեռ օտար երկրում է: Վերադարձի մտադրությունը չի փոխել:

Թաիլանդի մայրաքաղաք Բանգկոկում վերջերս տեղի ունեցած «Երևանը 2012 թ. գրքի համաշխարհային մայրաքաղաք» ծրագրի ամփոփիչ միջոցառմանը, այն է` տիտղոսի փոխանցում Երևանից Բանգկոկին, իր «Տես քեզ հայերեն» նախագծով ներկա էր նաև հայ արվեստագետ, երիտասարդ դիզայներ ՍԱՇԱ ՂԱԼԵՉՅԱՆԸ կամ, ինչպես հայտնի է նա արվեստի ասպարեզում, Առնո Կուռը:

«Արս Լունգա» դուետը` ի դեմս Արամ Թալալյանի և Ջուլիետա Վարդանյանի, իրականացրել է «Հայ կամերային երաժշտության անթոլոգիա (մաս 1. ստեղծագործություններ թավջութակի և դաշնամուրի համար)» նախագիծը:

Մայիսի 16-18-ը Հայաստանում առաջին անգամ կանցկացվի «ArmRockFest» միջազգային երիտասարդական ռոք մրցույթ-փառատոն: Մասնակցելու են 18-32 տարեկան անձանցից կազմված 12 խմբեր: Հայաստանից մրցույթին ներկայանալու է 8 մրցութային խումբ, Վրաստանից և Իրանից` 4-ը: Մրցույթի փառատոնային մասին մասնակցելու են Հայաստանում հայտնի ռոք խմբեր, ինչպես նաև անգլիական «Antimatter» խումբը: Մասնակիցները կարող են ելույթ ունենալ ռոք երաժշտության ցանկացած ժանրում: Յուրաքանչյուր մասնակից խումբ առաջին օրը ներկայացնելու է մեկ համաշխարհային հիթ, իսկ երկրորդ օրը` խմբի հեղինակային ստեղծագործությունը կամ հատուկ գրված ստեղծագործություն:

«Երաժշտությունը ամենեն մաքուր հայելին է ցեղին»,- ասում էր Կոմիտասը։ Սրանում համոզվում ես, երբ լսում ես իր իսկ անունը կրող քառյակի նվագը։ Հատկապես Կոմիտասի գրառած ժողովրդական երգերի հիման վրա Սարգիս Ասլամազյանի ստեղծած մշակումները` («Կռունկ», «Ալ այլուղս», «Շողեր ջան», «Գարուն ա», «Քելեր, ցոլեր» և այլն)։

Յոթ օր առաջ, Ջուլյային ճանապարհ դնելուց հետո, շտապեցի հոսպիտալ` արյանս անալիզների հետևից։ Երկար ու բարակ, անհասկանալի տողադարձումներն աչքի անցկացնելուց հետո` հարցական նայեցի դոկտորի դեմքին:

Ավանդությունների գեղեցկությունը` որ ժամանակի ու տարածության միջով ձեռք են բերում նոր գծեր ու դառնում են խմբային ենթագիտակցության սեփականություն: Չգիտեմ` պատմությունը, որ պատրաստվում եմ պատմել, իրոք տեղի՞ է ունեցել Ճապոնիայում: Ինձ պատմել են Ծննդյան տոների գիշերը, երբ նստած էի բուխարու առաջ ու նայում էի ներսում գալարվող կրակին: